Bölüm 1: Her Zamanki Okul Hayatı

Yan Görev: Ekstra-Uygun Uygulamalı Egzersiz Tamamlandı

Görev Hedefi: Partideki her üye için bir Kristal Kalp bul (Tamamlandı)

Ek Hedef(ler):

’99 Deneme’yi bul (Tamamlanmadı)

Gizemli Kişiyi bul (Tamamlandı)

Ödül(ler): 20.000 EXP Alındı

İlave Ödül(ler): Momiji Birlik Puanları 10 arttı.

Momiji Lonca Derecesi arttı.

Şu anki Lonca Derecesi: C

Ünvan Açıldı: Momiji’nin Sonu

Kristal Kalpleri teslim ettikten sonra, görev tamamlama penceresi belirdi.

Ekrana kısaca bir baktıktan sonra, uygulamalı egzersizin başında gördüğüm gizemli kişinin aslında Yuon olduğunu fark ettim.

Demek bu kız ciddi ciddi gemimize kaçak olarak girmişti. Ondan yüksek seviyelilerden nasıl oldu da saklanmayı başardı bu?

Fakat, onu bir Suikastçı olarak anımsadım, puanlarını Suikastçılarla ilgili olan eşsiz bir yeteneğe basmış olmalıydı, aynı benim Egemen’in Şahin Gözü yeteneğim gibi.

Seviye atladıktan sonra artık 7 yetenek puanına sahip olduğumu fark ettim. Sonrasında onları incelemek için bir ara zaman yaratmalıyım.

“Yıllık Turnuva’nın başlamasına yalnızca bir hafta kaldı. Zaman geldiğinde, kesinlikle galipler olmalıyız! Diğer türlü, bu ormanda o kadar gün kalmamın karşılığını nasıl ödeyeceksin!?”

Prenses Michelle, arkamda duran, mutsuzca konuştu.

Görünüşe göre Yok Edenin gölgesini bozmamıştı. Şu anda, klasik mavi tek-parça elbisesine dönmüştü. Fakat, hala garip görünümlü lekeler var mı diye ara ara vücuduna bakıyordu.

Ve şu anda, onun arkasındaki tek kişi bendim. Bu yüzden, öncesinde yaptığı konuşma bana yönelikti.

“Prenses Michelle, egzersiz sırasında, sadece bizi takip ettin, ve özetle hiçbir şey yapmadın.”

“Bende yardım etmek istedim! Ama… Ama şu iğrenç şey tarafından yutuldum! Ve… Ve mahremim senin gibi bir piç tarafından lekelendi…”

“Hey hey! İstediğin her şeyi yapabilirsin, ama böyle yalanlar uydurma! Ne ara senin mahremini lekeledim ben?”

Neyse ki, yanımızda bunu duyacak kimse yoktu… Bekle bir dakika, mini-haritamda neden kırmızı bir işaretçik belirdi?

Sonraki anda, buz kadar soğuk bir kılıç boğazıma dayanmıştı. Ne yetenekli. Korumasının gözüne çarpacak kadar mı çok seviliyordum ya ben?

“Prenses, dedikleriniz doğru mu?”

“Kesinlikle doğru değil…”

“Sana sormadım! Prensese sordum!”

Kılıcı boğazıma biraz daha yaklaştı. Çenemi kapalı tutmaktan başka şansım yoktu.

Ofansif güçten yoksun bir hareket HP barımı düşürmese de, insan boynu ölümcül bir noktaydı. Böyle yüksek seviyeli biri boynumu bu şekilde kesecek olsaydı, mutlaka anında ölürdüm.

Erkek adam olarak, buna dayanabilirdim. Akademi şehir sınırlarında olduğu için, katedralde dirilebilecektim, yani benim için gerçekten bir sorun yok.

Fakat, gelecek görevim için, gerçekten onlarla bozuşmak istemiyordum. Sonuçta, görevin EXP’si ve ödülleri gerçekten baştan çıkarıcıydı. Burada ölürsem, kalan tek seçenek kaçmak olacaktı. Bir de hiç yeni büyü öğrenmemiştim, yani kesinlikle büyük bir kayıp olacaktı.

“Giysilerim… Giysilerim eridiği halde bana sarıldın, ve bana yakın hareket etmeyi sürdürdüğün. Bu mahremimi lekelemek olmuyor mu?”

“Yok Edenin midesini girip seni kurtarmasaydım, çoktan kemik yığınına dönmüştün! Canavarın öyle küçük bir midesi olması nasıl benim suçum olabilir?”

Savaşamayacağımız durumlara girdiğimiz takdirde gözetmen öğretmenler bizi kurtarmak zorunda olsa da, böyle bir şey yaşanırsa Kristal Kalbi alamayacaktık.

“Ama… Ama sen bana sarıldın, değil mi?”

“Ve sana sorduğum da bu işte. Bunun senin mahreminle ne alakası var yahu?”

“Bana sarılmanın sorumluluğunu al!”

“Üzgünüm. Prenses öncesinde tabiat anadan böylesine dersler almamıştı, lütfen onu affedin.”

Sonuç olarak, koruma kılıcını geri çekti ve özür diledi.

Öncesinde, sesini duyunca çoktan bir kız olduğunu anlamıştım. Şu anda Prenses Michelle’in olduğu tarafa yürüyordu, nihayet dış görünüşüne bakabildim.

Siyah at kuyruklu genç bir kız. Fakat, en etkileyici yeri de kollarındaki kaslardı!

Masum bir genç kız gibi görünse de, böyle gelişmiş kaslara sahipti. Bir savaş kabilesinden falan mısın ya da Nezha sen misin?

Giydiği hafif zırh Aliyah’ınkiyle benzerdi, fakat, siyahtı. Bu ekipman setinin en eşsiz kısmı dirseklerde zırh olmamasıydı. Bu yüzden, kaslar belli oluyordu.

“Prensesim, bir kucaklama gerçekten mahreminizle alakasız.”

“Öyle mi, Dual?”

“Doğru. Imm… Öyle bir şey yapmadığınız sürece, saflığınız bozulmamış kalır.”

“Öyle bir şey…”

Dual olarak bilinen koruma bir ikilemdeydi. Muhtemelen Sağlık Eğitimini reşit olmamış bir kıza nasıl anlatacağı konusunda rahatsızdı.

Şimdi düşününce, ben her şeyi kendi başına öğrenen biriydim. Sonuçta, okulum Cinsel Eğitim’e falan uğraşmamıştı…

“Sen, oradaki genç adam! Prensese bunu açıkla! Böyle bir şeyi açıklamak uzmanlık alanıma girmiyor.”

“Senin uzmanlık alanın ne oluyor sorması ayıp?”

“İnsan öldürmek.”

Anlaşıldı. Neden bu dünyadaki tanıdığım her kız öldürmeyi seviyor, veya öldürme ustası?

“Söylemeliyim ki, çoğu genç kızın yapması gereken şeyleri yapamaz mısın? İnsanları öldürmekte gerçekten bir zarafet yok.”

“…”

Yüz ifadesi bir anlığına netçe karardı. Yersiz konuştuğumu anladım.

“Sana sadece genç kızların yapması gereken şeyi yapmanı öneriyorum, boşveredebilirsin.”

“Hayır, haklısın. Fakat, bu benim sorunum. Şu anda, prensesimin merakını gidermek için bir yol düşünmen gerekiyor.”

“Böyle desen bile, açıklamak için nasıl bir yol kullanmalıyım? Sana bir baksana, hatrı sayılır miktar bir şeyler biliyor gibisin. Neden sen açıklamıyorsun?”

“Öyle bir şey… Imm… Bende tam olarak bir şey bilmiyorum.”

“Hah?”

“Eğitimim ve görevlerim hep sıkı bir programda seyrettiği için, bunu sadece ara ara üstlerimden duydum, bundan dolayı…”

Bu kız cidden vazifeşinas biriydi… Ama kaç yaşındaydı ki bu? Benden daha uzun görünüyordu, ama onun yüzüne bakacak olursak…

Ne yazık ki, sadece isminin Dual olduğunun görebiliyordum, bundan başka onun hakkında hiçbir şey bilmiyordum.

Ne kadar kötü…

Hedefimin soru işaretlerinden ötesini görmeme izin veren bir yetenek varsa, müthiş olurdu.

Phad’ın Gözü

Kullanıcıya, hedefin ismini, cinsiyetini, yaşını, sınıfını veya ünvanını görme izni verir. 

(Rastgele Seçilir)

Aynı hedef üzerinde yetenek tekrardan kullanılamaz.

Aniden, şu garip yetenek listesi belirdi, sanki zihnimdeki düşüncelere yanıt veriyordu.

Görünüşe göre bu sistem düşünce-arama fonksiyonuna sahipti. Fena değil.

Hızlıca yeteneğe puan yatırdım, ve onun üzerinde kullandım.

Dual

??? Kadın ??? 17 Yaşında [???] [???] [???] [???] [???] [???]

1… 17 yaşında?

Aslında benimle yaşıt mıydı?

Böyle olgun bir aura yaydığı halde mi? Yoksa bu onun haşin eğitiminin sonuçları mıydı?

Fakat, yeni bir yetenek açmak hiç de kötü sayılmayacak bir başlangıçtı. Bu yetenekle en azından, genelde aramızdaki seviye farkı yüzünde kısıtlanan şeyleri görebilecektim.

“Çok uzatıyorsun. Bunu cidden biliyor musun bilmiyor musun?”

Dual sabırsızca konuştu.

“Bunu dinleme konusunda emin misin? Birinin saf vücudunu lekelemek için, tek yol vardı. Ve o da…”

“İşimi çalmana ihtiyacım yok!”

Aniden, kafama vuruldu. Ve aynı partide olmadığımız için, HP barım anında %20 düşüş yaşadı!

Bakmak için döndüğümde, o kişi Mari-sensei’di!

“Ne ara sen…”

“Daha yeni! Tamam, siz iki aptal dinleseniz iyi edersiniz. Böyle şeylerle hakkındakileri, bayan öğretmenlerinize sormanız daha iyi olur. Neden bir erkeğe sorarsın ki? Eğer seni yanlış yönlendirirse, büyük bir belaya girersin, hani? Bana sorarsan Fir’in böyle bir kişiliği yok ama.”

“Hey hey, hocam, daha demin söylediğiniz şeyi görmezden gelemem!”

“Öğretmenine cinsel tacizden suçlanmak istemiyorsan, çeneni kapasan iyi edersin, seni küçük velet!”

Zalim kadın! Demek bu öğretmen de pisliğin tekiydi!

“Tamamdır, gidelim! Siz ikinize bunu öğreten ben olacağım!”

Bunu söylemesiyle, Mari-sensei iki kızı kaptı ve ayrıldı!

…

Aman canım, bu olanlar benim için de iyiydi.

Biraz düşündükten sonra, topluluğun etkinlik odasına baktım, ve oraya doğru yürüdüm.