Bölüm 26: Otomatik İzleme Hala En İyisi

"Oh? Demek kaybolduktan sonra kendini bir şekilde burada buldun?"

Diğer iksine kıyasla Lanya'ya daha kolay açılabildim, ve kısa bir süre sonra laflamaya başladık.

Elbette, hemen haşır neşir olma nedenimiz kızın beni merak etmesiydi. Yine de, bu beni rahatsız etmedi, sonuçta onlardan bilgi almam gerekliydi.

"Evet. Zindana Mitchell Krallığının Başkentinden girdim ve buraya ulaşmadan uzun bir süre önce yolumu kaybettim."

"Mitchell? Güneydeki küçük ülke değil mi orası? Birkaç saat öncesine kadar, kralın savaş başlatmak istediğiyle ilgili söylentiler vardı. O ülkenin kralı gerçekten aptal. Affedersin ama nasıl rastgele savaş açarsın? Ve askeri güçlerine bakılırsa, sadece birkaç saat içinde diğer ülkeler tarafınca %80 fethedilme ihtimalleri var. Sen ne düşünüyorsun, Fir?"

"Evet... Evet haklısın."

Doğru, onlara kendimi tanıtırken ismimi Carter Fir yapmıştım. Galiba 'Fir' burada çok kullanılan bir isimdi, durmasında bir sıkıntı yoktu yani.

Sonuçta, hala kaçaktım ismimi öylece açık edemezdim.

"Öyleyse, siz üçünüz niçin buradasınız? Ve... Burası tam olarak neresi?"

"Burası antik bir abide."

Lanya bir pusula çıkardı, iğne belirli bir yönü gösteriyor gibiydi. Bu gerçek bir pusula mıydı? Nedense, yanlış bir şeyler var...

"Bu belirli bir eşyayı gösteren iğne. Eşya işaretine bakarak, buna benzer işaretlere sahip eşyaları bulabiliyoruz. Bugün burada olma nedenimiz ise... kendi Topluluğumuzu oluşturmak. Ama, yeterince kişi sayısı olmadığı için bunu sadece müdürün yardımıyla yapabiliriz. Fakat, bunu onaylamak amacıyla, müdür bizi bu garip görevi tamamlamamız için gönderdi."

"Kısacası, bu bir rehberlik aracı, değil mi?"

"Belirli bir alan için evet. Sadece tek bir yönü gösterdiği için, eğer çıkmaz sokağa yürüyorsak, yapabileceğimiz başka bir şey yok~"

"Öyle demek..."

Düşündüğüm gibi, böyle bir sistemdi... Sonuçta, bu tarz oyunların bazılarında otomatik izleme yapamıyorduk...

"Yine de, bu kat sadece harabelerden oluştuğu için şanslıyız, sorun yok yani."

"Bu kat...? Yoksa siz kızlar itemin nerede olduğunu bilmiyor musunuz...?"

"Şey, o konuda..."

Lanya arkasındaki ikiliye baktı, ve umutsuzca kafa salladı.

"İtemin hangi katta bulunduğundan emin olmadığımız için katları tek tek arıyoruz."

Şaka mı ediyorsun? Bu kızlar kesinlikle enerjikmiş... Fakat, böyleyse... iksirlerin kullanımı...
Hayır, bu partinin pot basmasına bile gerek yok.

Sonuçta, 30.seviye bir canavara sahipler...

Dönüp Falan'a baktığımda, göz göze geldik.

Ama, anında başını çevirdi. Ne düşündüğüyle ilgili en ufak bir fikrim bile yok. Fakat, gözlerini kapatarak sahte bir şekilde gülümsemeye başlamasıyla, neresinden bakarsan bak, beni küçümsüyordu.

Nihayetinde sadece 11.seviyeydim, onların en güçsüz üyesinin seviyesinin yarısı bile değildim. Onlarla nasıl sidik yarıştırabilirdim ki?

"Sanırım itemin nerede tutulduğunu doğrulayacak bir yol biliyorum."

"Oh?"

Sözlerimi duyduktan sonra, hepsi yürümeyi bıraktı. Çünkü bir anda sohbet konusu onlar
için önem kazanmıştı.

"Emin misin?"

Nedenini bilmesem de, bunu soran şaşırtıcı bir şekilde Yybril'di.

"Evet. Eğer bu iğne hedefi gösteriyorsa... o zaman neden bunu denemiyoruz?"

Bunları dedikten sonra, pusulayı Lanya'nın ellerinden aldım ve diklemesine tuttum.

İğne bir süre döndükten sonra, yavaşça yukarıyı gösterdi.

"Anlaşılan eşya üzerimizdeki katta."

Dedim omuz silkeleyerek.

"Size demiştim duvarın öteki tarafından diye! Ama hiçbiriniz takmadınız! Tanrım!"

Yybril döndü ve diğer ikisine bağırdı.

Sessizliğini koruyan kız aniden patlayıvermişti, doğrusu bu biraz korkutucu gelmişti. Sakinliğini kaybettiğini fark edince birkaç kez öksürdü ve devam etti.

"Her... Her durumda, üzerimizdeki kata dönmeliyiz. Burası berbat, bir şeyleri düzgünce
görebilmek imkansız!"

Bunu söyledikten sonra, yalnız başına ilerlemeye başladı.

Birbirimize baktıktan sonra, bizde onu takip ettik.

"Bu arada... Şu an hangi kattayız?"

"Burası mı?"

Lanya düşünmeye başlarken kafasını eğdi.

"5.kat olmalı~"

"Burası, 5.kat mı...?"

Demek, direk 2'den 5.kata düşmüştüm, buradaki canavarların aşırı korkunç olmasına şaşırmamalı. Bu yer altı zindanında böyle büyük bir karışıklığın olmasının başka bir nedeni de buydu. Sonuçta bu zindan biraz garipçeydi.

"Kampüse döndüğümüzde, laboratuvarıma bakmana izin vereceğim. Başka hiçbir yerde bulamayacağın birkaç eşya var~"

"Demek istediğin Topluluğumuzdan zorla ele geçirip yeniden modellediğin Etkinlik Odası değil mi?"

Falan sakince Lanya'ya laf attı.

"Hahaha, lütfen mazur gör~"

"Nasıl mazur göreyim!"

Falan alnını buruşturdu.

"Büyü iksirlerim aniden kaybolsaydı, gerçekten başım derde girerdi!"

"Ah... şunlar... Kazara onları aldım, lütfen mazur gör..."

"Bu imkansız... mazur görmek..."

Bu ikisi arasındaki ilişki iyiydi anlaşılan. Tepkilerinden her zaman böyle tartışmalar yaşadıkları belli oluyordu.

Bir akademi, hah...

Nedense bu kelime bana biraz uzak geliyordu.

Okulla ilgili anılarım biraz tatsızdı. Bir şekilde öğrenci olduğumu hatırlasam da, öğrenci olduğum zamanlara dair hiçbir izlenimim olmadığı hissine kapılıyordum.

Ve bu his yavaşça büyüyordu. Eski dünyamın anıları yavaşça uçuyordu. Bilgi dışında, hatırladığım şeyler azalıyor ve azalıyordu.

Bir gün, eski dünyamla ilgili tüm anılarımın unutacağıma dair şüphelerim vardı. Ve böyle bir şey olursa, mutlu mu kızgın mı olurdum bilemiyorum.

Tam bunu düşünmeye başlamıştım ki, çoktan merdivenlere varmıştık.

"İşte burada. Hafızam haklıymış."

Diye söyledi Yybril hızlıca merdivenlere tırmanırken.

"Oh, siz kızlar niye gitmiyorsunuz?"

İkisinin kıpırdamadığını görünce, merakla sordum.

"O konuda..."

Falan başını eğdi.

"İç çamaşırlarımız gözükebilir hani, o yüzden sen önden git..."

Bitiremeden, büyük bir boom sesiyle Yybril arkama indi.

Onun katı bakışlarını görmemle, hiçbir şey söylememenin daha iyi olacağını anladım.

Anında bana doğru yürümesiyle, derin bir nefes aldı ve benimle sakince konuşmaya çalıştı.

"Ee, kendin çıkacak mısın, yoksa seni yukarıya postalayayım mı?"

"Sa.. sanırım benim çıkmam daha iyi olur."

Bunun ardından, merdivenlerden koşmaya başladım. Tüm ömrüm boyunca hiç bu kadar hızlı merdiven çıkmamıştım.