Bölüm 07: Bon Voyage!

Biraz dinlendikten sonra görev ödülü için Loncaya gitmeyi planlamıştı. Kan sıçramış giysisi geçenlerin dikkatini çekiyordu, ama o kadar yorulmuştu ki bunu umruna takmadı.

(Hah… Belki de, giysilerimi büyüyle… temizleyebilirim.)

Aklında bu düşünceyle, insanların olmadığı bir yere gitti ve giysilerinin üzerine “temizle” yazdı. Ve aktive ettiğinde, kanlı giysiler saniyesinde tekrardan temiz bir hal aldı.

(Bunu vücuduma da yazarsam, banyo yapmam gerekmez mi…?)

Bunu sonra denemek için aklında tutacaktı. Ve işe yararsa, böyle kullanışlı bir büyü olduğu için sevinecekti.

Loncada, gişedeki hanım gözlerini şaşkınlıkla açtı. Çünkü görevleri tamamlamıştı, ki bu on goblin avlamayı istiyordu, en yüksek sayıdaysa: 22 yer alıyordu.

Görevinin kanıtı olarak sunduğu, 22 “Goblin Azı Dişine” baktı.

“Bu kadar fazlasını avlamış olmanızdan etkilendim. Özellikle daha dün kayıt olduğunuzu düşününce, Okamura-sama.”

“Her neyse, değerlendir şunları hadi.”

Başına bela almadan önce şunun bitmesini istiyordu. Sözleri üzerine kadın özür diledi ve düzgünce işini yaptı.

“Biçilmiş ödül 35000 Rigin, ama dönüşte getirdiğiniz tüm “Goblin Azı Dişleri” için size ekstra 10000 Rigin verebilirim. Ne dersiniz?”

“Tamam, yap bunu.”

Sonuçta “Goblin Azı Dişlerinin” kendine yararı yoktu.

“Öyleyse lütfen biraz bekleyin.”

Bunu söyledikten sonra, kartı aldı ve bir yere gitti. Bir süre sonra Hiiro’nun kartıyla birlikte geri döndü. Para karta eklenmişti. Kartı göğsüne yakın tuttu ve kaybolmasını söyledi, bunun üzerine kart dağıldı ve yok oldu.

Artık hana biraz daha yetecek parası vardı ve üstüne üstlük hatrı sayılır bir miktar MP yenileme haplarından alabilirdi. Bu görevle beraber MP haplarının kesin bir gereklilik olduğunu anlamıştı.

Sadece tek başına yüksek miktarda MP tüketen, <Sözlü Büyüyü> kullanmak istediğinde, sayısız zamanda, elinde fazla miktarlarda yenilenme hapı bulunması lazımdı.

(Bir sürü şeyi test ettim ve MP haplarının ne kadar önemli olduğunu anladım. Taşıyabildiğim kadar alsam iyi olacak.)

Bundan dolayı doğrudan markete gitti ve savaşlar için gerekli olan eşyaları aldı, buna yeni bir silah da dahildi. Kılıcın en ucuz haliydi, ama buna rağmen 30000 Rigin tutuyordu. Yeni bir tane almasının nedeni bıçağının keskin kısmının çizilmesinden kaynaklanıyordu. Yani, bir sürü şeytanla savaştığında bu doğal olarak gerçekleşti. En son olarak, koruma eşyası diye kırmızı bir pelerin aldı.

Bunu seçti, çünkü yüksek bir büyü dayanıklılığına sahipti ve beklenmedik derecede yüksek bir koruma değeri vardı. Kırmızı biraz göze çarpıyordu, ama buna alışacağını düşünerek böyle devam etti.

(Bekle, bıçaktaki çizikleri büyüyle düzeltemez miydim… Nasıl aldığımı düşünürken üzerine ‘yeni’ veya ‘orijinal’ yazmak gibi… Dahası…)

Aklına çeşitli düşünceler geldi, ama kılıcı çoktan almıştı.

(Neyse, sadece bir bıçaktı. Şu andan itibaren büyü kullanacağım.)

Bıçak sadece başlardaki düşük geliri nedeniyle alınmıştı ve biraz para biriktirdiğinde de kılıç almak niyetindeydi zaten, bu yüzden yenisini almadan önce kılıcı onarmak için büyü kullanması ilk olacaktı.

Ve bıçak gerçekten çizildiğinde ve onarmak için <Sözlü Büyü> denediğinde, “yeni” kelimesiyle bıçak gerçekten yeniymiş gibi iyi göründü. Büyüsü gerçekten sınır tanımıyordu.

O zamanın üzerinde bir hafta geçti, Hiiro sabahtan akşama kadar görevler tamamladı. Başta sadece para biriktirmek ve seviye atlamak istiyordu, ama denediğinde şaşırtıcı bir şekilde eğlenceliydi.

Daha önce hiç görmediği çiçekler gördü ve çeşitli şeytanlarla karşılaştı. Ayrıca şeytanları yenme yolları üzerinde düşünmek de oldukça eğlenceliydi.

Kendinin bir savaş manyağı olacağını düşünmemişti, ama güçlü bir canavarı, bir RPG’nin gerçek heyecanını nasıl yeneceğini anladığı için isteksizce sevindiği için kendini öyle yansıtabilirdi.

Ve bundan dolayı, Lonca rütbesi de yükseldi, mavi F rütbesinden mor E rütbesine döndü. Servetine ve seviyesine değinmiyoruz bile.

Bir haftada yirmi-otuz görev tamamlamak her acemi için kesinlikle zor olduğu için gişedeki kadın onun için yükselen kız demişti.

(Sanki burada çalışmaya devam edersem işler sarpa saracak gibi ve kral bunu duyabilir.)

Eğer o kadar güçlüyse onun da kahramanlarla birlikte savaşması söylenirse diye korkuyordu, bu korkunç olurdu. Özgürlüğü vazgeçemeyeceği tek şeydi. Başka bir dünyadaki eğlenceli hayatının engeller tarafından bozulmasını istemiyordu.

(Sanırım zamanı geldi.)

Büyük çantasının içindekileri kontrol ederken kararını verdi.

(Yarın bu ülkeden ayrılacağım.)

Evet, bir seyahate çıkmaya kara vermişti.

Ellerinde yeterli para vardı, iyi bir seviyesi vardı ve hepsinin üstünde, mental olarak sertleşmişti. Bununla, bir seyahatte bile hayatta kalabilirdi.

  Hiiro Okamura

Sv.18
Hp 210/210
Mp 640/640
Tec.4672
Sonraki 480
Sal 89(100)
Sav 65(80)
Çev 137(139)
Kritik 77(85)
Zek 102(106)
<Büyü Elementi>YOK
<Büyü> Sözlü Büyü (Tek Zincir Açıldı)
<Ünvanlar> Masum İzleyici-Dünya Gezgini-Söz Ustası

Lonca Kartı

İsim: Hiiro Okamura
Cinsiyet: Erkek
Yaş: 17
Nereden: Bilinmiyor
Seviye: E
Görev:
Ekipman:
-Silah: Kısa Kılıç
-Savunma: Kırmızı Pelerin
-Takı:
Rigin: 567000

Ertesi gün, şehrin dışında “Paralı Yolda” haritasını açarken inledi. Nereye gideceğine karar vermesi gerekiyordu.

Teknik olarak bir fikri vardı. Güneye gidecekti, orada , “Victorias” kadar büyük olmasa da, “Frentor” denilen büyük bir şehir vardı. Ünlü bir ticaret şehriydi.

Ama Hiiro onun yerine batıdaki bir şehir olan “Surge”e gitmek niyetindeydi. “Surge” ülke sınırlarına yakındı, yanındaki kıtada, “Gabranth”ın yaşadığı yer vardı.

Başka bir dünyaya geldiği için, doğal olarak ne olursa olsun bir “kurtadamla” veya “kedikızla” tanışmak istiyordu.

Ama şu anda, iki ülke arasında da bir gerilim vardı. Sınırı o kadar kolay geçebileceğini düşünmüyordu. Fakat, bir maceracı olarak, bazı haberler duymuştu.

Bu ülkeler birbiriyle kısıtlamalar üzerine kurulmuştu, ama çoğu “Gabranth” maceracıydı ve “Humas”ın maceracılarıyla birlikte iş alıyorlardı.

Bireylerin ve ulusların görüşleri farklı şeylerdi. Diğer bir deyişle, ulusun görüşü tüm ırkı temsil etmiyordu. Bazı kişiler birlikte çalışıyorlardı.

Yine de, şu anda bu dünyadaki çoğu kişi başka ırklardan iğreniyordu. Özellikle “Evila” ile savaşmak gibi şeylerden uzak duruyorlardı.

Ancak, Hiiro’nun bunu kendi gözleriyle görmesi lazımdı. Öncelikle, diğerlerinin düşüncelerini umursamıyordu, tecrübe ederek cevabını bulacağına inanıyordu.

Dahası, “Surge”e gitmeye karar vermişti. Gerekirse sınırları bir şekilde gececikti.

Ama “Surge” bayağı uzaktı. Azim ve iyi ayaklar isteyen uzun bir yolculuktu.

Yolunda, öncesinde bulunduğu yer, “Clair Ormanına” geldi. Bu orman hakkında daha fazla endişelenmeye gerek yoktu, ama buradan geçmesi lazımdı. Ormana girdi ve ona durmaksızın saldıran şeytanları yendi.

Şu anki çevikliğiyle, rakiplerinin hareketleri ona sanki oldukları yerde duruyorlarmış gibi geliyordu. Güç farkları bu kadar belliydi.

(Yani, artık bir acemi değilim.)

Hiiro daha güçlü canavarlarla bile savaşmayı denemişti, bu yüzden ormanda beliren slimelar ve goblinler pek bir şey ifade etmiyordu.

Kolayca ormandan geçti ve “Tempus Anayoluna” girdi. Yolu doğrudan takip edersen “Ames” denilen küçük bir kasabaya götürüyordu.

“Oh, böyle bir yerde bir mücevher slime’ı?”

Önündeki bir mücevher gibi parıldayan slime’ı işaret etti. Bir keresinde Lonca’nın referans kitabında okuduğu için, farklı tiplerde şeytanları öğrenmişti.

“Onun ‘Mücevher Slime Özü’nü iyi bir miktara satabilirim. Kaçış yok, dostum.”

Hiiro bir avcının gözleriyle kılıcını çekti. Sonuçta para önemliydi. Kaçmasına izin vermeden öldürdükten sonra, memnun olmasıyla kafa salladı.

“Bu iyiye işaret. Mh? Şimdi de bir sarı tavşan.”

Sonrasında beliren şeytan gerçekten bir sarı tavşandı. Saldırı gücü o kadar fazla değildi, ama cidden hızlıydı. Yine de, onu şaşırtacak kadar hızlı değildi, çünkü tam şu anda, o sarı tavşandan bile hızlı hareket edebilirdi.

“Haah!”

Kılıcıyla onu ikiye ayırdı. Üç tanesi kendini gösterdi, ama biri kaçmış görünüyordu. Av görevi eşyası “Sarı Tavşan Kuyruğu”nu öylesine sakladı. Beliren şeytanları yendikten sonra, “Ames”e yöneldi.