Bölüm 1: Bu Şiddet Yanlısı Kız Çok Korkunç!

"Oh tanrım! Bunca zamandır sınıf seçmeden, seviye atlamak için tahta sopa mı kullandın? İnanılmaz! Hiçbir yeteneği olmasa, bu bir kılıç-ustası için bile zor! Sadece tahta sopayla 3.seviyeye ulaşman, inanılmaz..."

Buna daha fazla dayanamıyorum... Kız tanıştığımızdan beri konuşmayı kesmedi, bir önceki hayatında papağan olduğuyla ilgili şüphelerim var.

"Sana çoktan söyledim, böyle bir şey görmedim. Bu dünyaya geldiğimde, kendi envanterim dışında, statü barım ve seviyem dışında diğerlerinin HP değeri ve seviyelerini gördüm, başka bir şey değil."

Aslında, gözlerimi açıp insanların kafasının üstündeki isimler ve HP barlarını gördüğümde, rüyada olduğumu sanmıştım.

Kendimi cimcikleyip acıyı hissettiğimi doğruladığımda, hepsinin gerçek olduğunu anlamıştım.

Ayrıca, kafamın üstündeki HP barı cidden küçüktü, sonuçta o sıralar 1.seviyeydim.

"Ve? Vahşi Tavuklarda kasılmak dışında hiçbir görevi bile kabul etmedin mi?  Sen..."

"50 civarı mıydı neydi? Onlardan elde ettiğim tavuk etini sattım, ve 40 Can İksiri satın aldım. Envanterim tek slotta aynı eşyadan 99 tanesini taşıyabiliyor, yani problem olmadı"

"Kesinlikle sabırlı olmalısın..."

Beni düşünmene çok ihtiyacım vardı zaten!

Her durumda, Vahşi Tavuklar onları öldürdüğümde anda ortadan kayboluyorlardı, bu yüzden hiçbir psikolojik travma geçirmemiştim.

Bu boş boş konuşan kişi Aliyah idi. Benim gibi aniden bu dünyada belirmişti ve 6.seviye İki Yönlü-Ateş Kılıç ustasıydı.

Bir haftadan fazla süredir buradaydı. Acemiler Köyündeki görevleri bitirdikten sonra diğer köye giden bir yol bulmak için etrafı araştırıyordu. Fakat, tüm bölge dağlarla çevrili olduğu için pek bir çıkış varmış gibi görünmüyordu.

Diğer tarafta, bu benim buradaki ikinci günümdü. Yarım günümü bu dünyayı anlamaya çalışarak geçirmiştim, kalan yarım günümü de sonu gelmeyecek şekilde spawnlanan Vahşi Tavukları keserek geçirmiştim.

Aliyah hiçbir şey bulamayınca köye geri dönmüş ve beni yüzümdeki bitik ifadeyle bulmuştu, yani ekstra yardımı dokunmuştu.

"Burada, tecrübeli olan benim, bilmediğin bir şey varsa, sor yeter~"

Diye söyledi Aliyah kendine güvenerek.

"Tabii, tabii senpai~"

Bunu söylememle, kafasını okşadım.

E normal olarak elimi ittirdi, ve Hpm inanılmaz şekilde düştü!

"Hey hey hey, bu kadar sert olma, Hp barım..."

Sahip olduğum 300 Hp, tek vuruşla, 50'ye düştü! Çok kabaca! Bu kız kesinlikle şiddet yanlısı!

"Tch! Deri zırh giymen senin hatan. Hafif zırha çoktan geçmiş olman lazımdı."

"Bu set için yeterli param yok. Öyle bir şey ucuz değil."

"Yine de, sadece Vahşi Tavukları kesmen senin hatan~ Bir eşya düşürdükleri yok~"

"Eşya?"

Aliyah'a inanmayan gözlerle baktım.

"Yani diyorsun ki, canavarları öldürmekle eşya düşürüyor... ayakkabı gibi?"

"Evet, dediğin gibi~"

Aliyah ellerini çırptı.

"Ne tür garip bir sistem bu? Yoksa bana bu canavarların midelerinde eşya saklamaya bile yetecek kadar iştahları olduğunu mu söylüyorsun?"

"Lütfen, dur."

Aliyah'ın yüzü sararmaya başladı.

"Eşyalarımın çoğu canavarlardan düşme... iğrenç..."

"Eşyaların, onların böbrek taşı olma ihtimali bile var yahu... AH!"

Ağır bir yumruk göğsüme yöneldi, ve uçmamla sonuçlandı.

Ah, Hp barım boşaldı!

Sağ köşemdeki değerin 0'a düşmesini görmemle, yüzüm korkudan yeşil bir renk aldı.

"Beni öldürmeye mi çalışıyorsun!? Seni katil!"

"Endişelenme, Hp barın boşalsa bile, onu takriben 5 saniye içerisinde ölmezsen, ölmüyorsun. Ölsen bile, bu köyde olduğun için, katedralde yeniden canlanırsın. Endişelenmek için neden yok yani~"

Bu kadar rahat olduğunu görmemle, bu kuralları öğrenmek için fazlasıyla tecrübe yaşadı mı merak ettim doğrusu.

Ama, söylediği gibi, 5 saniye sonunda, HPm yavaşça yükselemye başladı.

"Bana öyle bakma, sen de biliyorsun ki bazı NPCler onlarla konuşma başlattıktan sonra malum moda giriyorlar değil mi? Eğer bir oyun oynuyor olsaydın, görev almak için çoğunlukla nereye giderdin?"

Biraz düşündükten sonra, ona baktım.

"Köy Yaşlısı."

"Doğru~"

Kahretsin, davranışları böyle olsa da gülümsediğinde gerçekten tatlı oluyordu.