Bölüm 10:  İnsan Olmak Çok Zor

Falan asasını yan tarafa koydu, ve kırmızı bir eşya çıkardı.

Eşyanın üstünde hafifçe bir ışık yayılıyordu. Dikkatlice baktığımda, aslında kırmızı kristalden bir kurukafaydı! Böyle bir alet taşıdığına göre… tam bir Zombi Büyücüden beklenildiği gibi, sanırım?

Kırmızı kristalden kurukafayı göğsüme yerleştirdi ve okumaya başladı.

“Öfke, yaşama karşı, gazap, dünyaya karşı. Yaşam ve ölüm arasındaki sınır, Els Deymond’un elleri tarafından birleşsin, ölümü getiren Ölümsüz Tanrı, Tanrı’nın elleri tarafından bölünsün. Yaşam ve ölüm arasındaki sınırı yık, Ölmeyenin Yasağı!”

Falan’ın büyüyü okumasıyla, kurukafanın gözlerinden ve burnundan siyah bir duman yayılmaya başladı ve yavaşça bedenimi süzüldü.

Bu korkunç, o şey bir hayalet değil, değil mi?

Siyah duman bedenime girdiği anda, ruhumun cesedimin olduğu tarafa doğru çekildiğini hissettim.

Yavaşça, biraz biraz.

Zaman geçtikçe çekiş de güçleniyordu, ve hemen sonra ruhum bedenime doğru hız kazandı. Ardından tüm bedenimin sarsıldığını hissettim, ve güçlü bir mide bulantısı kendini gösterdi. Bunu takriben, feci bir baş ağrısı ve bitkinlik hissettim!

En son böyle bir şey hissettiğimde içmeye gittikten sonra yaşanmıştı, ama şu anki ondan daha beterdi.

Nedenini bilmiyorum ama, bu belli bir gerçeği ortaya çıkarıyordu. Fiziksel vücuduma geri dönmüştüm!

Zorla gözlerimi açtım, ama gördüğüm her şey bulanıktı. Bedenimi hareket ettirmek istediğimde, kendi bedenimi kontrol edemediğimi keşfettim. İlkin kalkmak istedim ama sonunda yatağa 

düşmemle bitti.

Kahretsin, neler oluyor? Stun durumundan mı kaynaklanıyor? Ama neden durumla ilgili hiçbir ikon belirmedi?

Stunlanma durum ikonunu geç, ortada hiçbir durum ikonu yoktu. Yine de, daha iyi filan hissettiğim de yoktu, daha çok, bedenimde akan garip bir güç hissettim.

Dayanılmaz bir hale geliyordu…

Neden böyle hissediyorum…                   

“Fir! Fir! Sen iyi misin?”

Falan beni omuzlarımdan ileri ve geri sarstı.

“Kesinlikle iyi değilim…”

Beni daha da rahatsız ettiren bu sarsmadan kurtulmak istiyordum, ama ellerimi kaldıracak gücüm bile yoktu.

Ne haltlar oluyor bana?

Neden bedenim alev alev yanıyormuş gibiydi…

Bundan sonra, güç göğsümden sırtıma doğru hareket etti, ve bedenimde bir şeylerin parçalandığını hissettim. Parçalanış o kadar acı vericiydi ki feryat edecek dermanım bile yoktu.

Acı. Şu an hissettiğim tek şey, acıydı. Kalbim eziliyordu sanki.

O sırada,  görüşümdeki bulanıklık geçti ve çevredeki şeyler daha net olmaya başladı.

Falan şu anda tam önümde duruyordu, inanmayan bir yüz ifadesiyle bir ucubeye bakıyormuş gibiydi.

Neler oluyor lütfen…

Hala neler olduğunu düşünürken, acı dışında, sırtımda garip bir şeyler olduğunu hissettim…

Anlamaya çalışınca, aniden sırtımdan bir şeyler gözümün önünde hareket etti!

Beyaz… kemikler!

“Aaaaaaaah, bu ne be!?”

“Benim de hiçbir fikrim yok, ama bu senin sırtında çıkmış bir şeye benziyor gibi?”

“Ne!?”

Daha dikkatli bakınca, beyaz kemikle birleşmiş gibiydi. Uçları en keskin yeri olan bir yapıydı, ve sırtımdan büyüdüğü için, sadece tek bir olasılık vardı…

“Bu… Bu gerçekten kemiklerden bir kanat mı?”

“Evet, öyle görünüyor… Yine de, İskelet Ejderhasından farklı olarak, kanat çıkarabilen bir Ölmeyen bilmiyorum… Ve sadece kemik kanat da değil, sağ tarafından acayip bir şeyler de büyüyor~”

Acayip bir şeyler?

“Bekle bir dakika, sağ tarafımdan da mı kanat çıkıyor? Ama neden sadece sol taraf acıyor?”

Bunu söylediğimde, sağ tarafta da sola benzer bir his meydana çıktı, ve kontrol etmeye çalıştığımda, beyaz kanat görüş alanıma geldi.

……

“Oh tanrım! Bu da ne? Melek kanadı? Neden!? Sol taraftaki kemik kanadı bir tarafa koyabilirim, ama neden sağ tarafımda bir melek kanadı var!?”

İki farklı kanat da kontrolüm altında çırpılmaya başladı, bu parlayan şeylerin kesinlikle sırtımdan geldiğini gösteriyordu, ve şu anda görüş alanımdaydılar. Cidden ne oldu yav?

“Falan~ Bana bir açıklama yaparsan iyi edersin~ Senin diriltme büyün beni nasıl böyle bir şeye dönüştürdü~”

Zorlama bir gülümsemeyle bunu sorarken Falan’a baktım.”

“Şey, bu konuda… Ben de bilmiyorum.”

“Bunu derken, gerçekten sana inanacağımı mı sandın?”

“Hahaha…”

Falan utangaçça gülümsedi, ve özür diledi.

“Imm… Eğer ölü biri üzerinde diriltme büyüsü kullanırsam… kişi hayata dönse bile, Ölmeyen olarak döner. Başka bir deyişle, diriltme büyüsü kullanıldığında kişi zombiye dönüşür.”

“İşte bunu merak ediyordum bende…”

Demek diriltme büyüsü, bu yüzden Zombi Büyüsü kategorisine giriyordu? E uygundu yani.

Bunun üzerine moralim bozulmuşken, o garip his tekrardan dalganlamaya başladı!

“Aaaaah!”

Acıyla bağırdım, ve o sırada, beyaz ve siyah bir aura bedenimden yayıldı, ve vücudumu kapladı.

“Lanet! Zaman doldu! Acele et ve kanatlarını içine sok!”

“İçime mi sokayım?”

Siyah ve beyaz aurayı dışarı veren garip görünüşlü bir çift kanada baktım ve merakla sordum.

“Nasıl sokacağım?”

“Ciddi misin!?”

Ona bunu söylediğimde, başından beri duvarlarda olan siyah sis dağılmaya başladı. Muhtemelen bu Falan’ın tasarladığı bariyerin etkisini kaybettiğini gösteriyordu.

“Zombi auranı bastırmanda sana yardım edeceğim. Sadece yeni kalkmış gibi davranmalısın!”

Bunu söyledikten sonra, elini kaldırdı.

“Sessiz ölüm!”

Üç tane beyaz ışıktan nokta elinden çıktı ve kemik kanadıma süzülmeye başladı. Anında, kemik kanadım hızlıca içine girdi, kalan tek şey sağ tarafımda açık duran melek kanadıydı.

“Bir şey daha var. Neden uykuna dönmüyorsun?”

Bunu söyledikten sonra, zemine siyah bir küre attı, ve içindeki siyah sis bedenime fırladı.

Görüşüm anında karardı, ve düştüğümü hissettim. ‘Baygın’ durumu ve geri sayımı önümde belirdi.

Şaka ediyorsun… Daha yeni kalkmayı başardım, ve bir kez daha bilinçsiz bir hale geldim. Tam şeytani Zombi Büyücüsünden beklenildiği gibi…

O sırada, mesaj penceresi bir kez daha açıldı.

Irk Değişimi

Irkınız İnsandan Ölmeyen Meleğe değiştirildi.

Ünvan Açıldı: Ölümün Meleği

Bu ne oluyor? Irkım bile mi değişti? Ne haltlar dönüyor?

Tanrım, insan olmamı da mı çok gördün?