Bölüm 19: Uygulamalı Egzersizde Keşif

Neden bu bir forum ya da bulletin gibi hissettiriyordu? Ben, bir oyuncuyken, geliştiricinin cidden değişikler yaptığı bir öneride bulunmuştum…  Bu dünya online bir RPG’ye çok benzese de, gerçek bir oyunsa, lütfen biri bana çıkış butonun nerede olduğunu söyleyebilir mi?

Bu dünya kesinlikle ilginç olsa da, şu anda, şimdiden başka bir şey oynamak istiyordum.

…

Birkaç dakika bekledikten sonra bile, bilgilendirme penceresi gelmedi. Anlaşılan benim değersiz isteğim asla gerçekleşmeyecekti.

“Fir, kalanlar çoktan ayrıldı. Biz de acele etmeliyiz, geç başlamak iyi değil.”

Shir’in kelimelerini duyduktan sonra, nihayet diğer herkesin çoktan ormana koştuğunu anladım.

Gözetmen öğretmenlerin de sayısı azaldı.  Muhtemelen öğrenci gruplarını izlemek için ayrıldılar.

Bu, Shir’in daha önce söylediği her şeyi doğruluyordu.

“Biliyorum. Yine de, erken başlamış olsaydık da, şanslı değilsek, bir Kristal Kalp bulamayacaktık, değil mi?

Endişeli Shir’e baktım, ve iç geçirdim.

“Öyle olabilir… ama…”

“Tamamdır. Koca adam olduğun için, sakinliğini korumalısın. Ah doğru,  bir Rüzgar Büyücüsü olarak öncesinde uçma büyüsünü öğrenmemiş miydin?”

“Evet, sadece birkaç saniye sürse de.”

“Sorun değil. Uçup tüm ormanı incelemenin bir sakıncası var mı? Bana sadece ‘şurada bir dağ var’ ya da ‘orman şurada sıklaşıyor’ gibisinden yüzeysel bilgiler ver. Ayrıca, ormanın hangi kısmının şüpheli bulduğunu da söyle.”

“O…”

Shir güç bir yüz ifadesi takındı.

“Gerçek bir savaşta kullanılmadığı için, o büyüyü daha önce hiç denemedim…”

“Ne!?”

Oh tanrım, bu herif… ucubik bir realist. Belli büyüler de ustalaştın diye, diğer büyüleri görmezden gelemezsin, değil mi? Özellikle de süzülmek gibi kullanışlı büyüleri, öyle bir kenara atamazsın, hani?

Savaşta kullanamıyorsan bile, yine de iyi bir kaçış büyüsü.

Kahretsin, Buz Büyüsü dışındaki büyüleri kullanabildiğim gerçeğini saklamasaydım, çoktan havalanıp bütün alanı keşfe çıkmıştım.

Sonuçta, arazi hakkında bilgi alabilseydim, bizim için daha yararlı olacaktı.

“İyi, durum böyleyse, o zaman ortamı sadece yürüyerek inceleyebiliriz… Şimdiki hedef bölgemiz şu orman, ve şu otlaklar dahil değil, değil mi?

Griffin Ormanı Buz Krallığı ve  Akademinin arasındaki otlaklarda yer alıyordu, ve toplam boyutu 250.000 kilometre kare civarıydı.

250.000 kilometre kare ne kadar büyük olabilir?  Haritayı aç ve Basra Körfezine bak, böylece bunun hakkında kabaca bir bilgi edinebilirsin.

Böyle geniş bir alan içerisinde, bir tane Kristal Kalp bulmak mucizeydi. Bayağı bir şansın yoksa, bir tanesini bulabilmek imkansızdı. Ayrıca, bu uygulamalı egzersiz sadece bir hafta sürüyordu. Verilen zaman gerçekten sınırlıydı.

Elimde bu görevi daha kolay yapacak bu ormanın bir mini haritasının olmasını ne kadar da isterdim. Böyle bir şeyin olacağını beklemesem de.  

Tepeye bakmamla, anlaşılan orman dağla çevreliydi. Dağ çok yüksek olmasa da, zirveye ulaşmak en az iki gün alırdı.

“Topladığım bilgiye bakılırsa, tabii ki de öyleydi. Yine de, katılan her öğrencinin aldığı acil arama büyü topları, ve su kaynaklarının sınırlarını gösteren harita dışında aşırı detaylı bir haritaya sahip değilim.”

“Gerçekten mi?”

Bu arada, gözetmen öğretmen öncesinde her öğrenciye küçük bir çanta verdi. Bunun eşyalarımızı taşımakta kullanılacağını düşündüm, sonuçta, o kadar ağır hissettirmiyordu.

Aceleyle açtım, içince altın bir top ve bir harita parçası vardı.

Eh~ Bu aslında koyun derisinden yapılmış bir haritaydı! Bunlardan birini ilk görüşüm. Sonuçta, akademi tarafından kullanılan kağıtlar ağaçlardan elde ediliyor, tıpkı önceki dünyamdaki gibi. Kalın koyun derisi gördüğüm diğer kağıtlardan farklıydı.

Büyük ihtimalle sıkı ve uzun ömürlü olmasından dolayıydı.

Bu harita parçası başlangıç noktasını ve  birkaç nehri ayrıca su kaynakları dışında, pek fazla ayrıntıyı göstermese de, okumamla yine de hangi yönde olduğumuzu doğrulamayı başardım.

Ben, bayağı bir oyun oynamış kişi, yönleri kolayca ayırt edebiliyordum. Benim gibi daha öncesinde hiç kaybolmamış biri için bunun baskısı altında değildim.

“Buradan girdiğimiz için… Evet, kaptım. Bu nehrin lokasyonunu tanıyabilirsem ve şimdiki  pozisyonumuzla uzaklığını not düşersem, doğrulamayı yapabilirim.”

Harita üzerinde birkaç çizgi çektim, ve emin bir şekilde baş parmağımla ‘tamamdır’ ayarı çektim.

“Bu büyü bir büyü kullanma işareti mi?”

Ve onun yerine, böyle bir cevap aldım.

“Tamam, boşver, gidelim hadi!”

Bir şekilde ona ‘tamamdır’ın anlamını açıklamanın oldukça uğraştırıcı olacağını düşündüm.

Hayır, kesinlikle uğraştırıcı olacaktı!

Ormana adım attığımız an, daha önce hiç hissetmediğim bir duygu bizi karşıladı.

Önceki dünyamda ormanlarda birkaç kez kamp kurmuş olsam da, bu dünyadaki orman daha saf hissettiriyordu.

Şu anda ormanın sınırında olsak dahi, arkamdaki ağaç sadece bir metre uzunluğundaydı.

Dokunduğumda, büyüsel odun enerjisinin(çn: wtf) yayıldığını hissedebildim. Bunu hissetme nedenim muhtemelen bu ormanın çoğundan daha saf olmasıydı.

Saf bitki elementsel alanına girildi.

Bitki Büyülerinin gücü %5 arttı.

Beklediğim gibi, duyuru pencereleri ve ben senkronize içersindeydik, düşündüğüm anda ipucu önümde beliriyordu.

Fakat, zamanımı daha fazla gezmeyle harcamasam, ve aramaya başlasam daha iyi olacaktı.

Genelde, arama görevinde belli bir yerde gösterilen ipuçları olur, böylece oyunculara gerekli görev eşyasını bulmada yardımcı olur. Bu dünya ve oyunlar arasında bazı farklılıklar olsa da, arayüzü ve diğer şeyleri görebildiğim için, burada bir yerlerde ipucu olmalıydı…

İpucu…..

İpucu…

Bir dağ ve birkaç tane nehir dışında, görebildiğim başka bir halt yoktu!

“Gerçekten tüm ormanı aramamız mı lazım? Acayip yorucu olacak! Tanrım, bu görev neden aşırı uğraştırıcı olmak zorunda!?”

“Şey~ Bu eğitim için, sanırım?”

“Hadi Kristal Kalpleri diğerlerinden çalalım! Kazanmak için bütün yolları kullanacakları için, bunu yapmalıyız!”

“İyi fikir olduğunu sanmıyorum… Aslında, bu uygulamalı egzersizin en büyük yararı sınavları tekrarlayabilmemize izin vermesi. Sınavlarda başarısız olan öğrenciler için, ebeveynlerine yakarmaları dışında, diğer bir yolda bu uygulamalı egzersize katılıp sınavları tekrarlama şansını kazanmak.”

“Bu…”

Demek gerçekte böyleydi? Teori ve bilgi puanlarım fazla yüksek olmasa da, şansıma, savaş sınavlarında tam puan alıyordum. Bu yüzden mi uygulamalı egzersizin sınavları tekrarlayabilme hakkını verdiğini bilmiyordum?

…

Yoksa Mari-sensei sınavları yeniden yapacağımı mı ummuştu? Teori sınav puanlarım sınıftaki en düşük puanlar mıydı?

Mari-sensei’nin şeytani niyetlerini sezebiliyordum.

“Tamam, durum bu olduğu için, gevşek bir yaklaşımda bulunmalıyız. Yine de, kalan öğrenciler bize saldıracak olursa, başka şansımız kalmaz. Bu konuda yorumlarını alayım?”

“Evet, eğer rakipler asil gururlarını bir kenara bırakırlarsa, o zaman onlardan kurtulmak konusunda kesinlikle arkandayım!”

Bu herif asillerin onurlarını çok yukarda görüyordu… Ah neyse, ikimizde farklı dünyalarda yaşadığımız için, ona ders vermeye gerek yoktu.

Sonuçta, hayatlarımızda yürüdüğümüz yollarda farklıydı.

…Bekle biraz, yollar?

“Sanırım bir şeyler buldum…”

Hızlıca haritayı açtım, ve şu anki lokasyonumuzla bazı lokasyonlar arasında çizgiler çektim.

3 tane nehir dağın doğu yakasından akıyordu, ve ormana doğru akarken 3 farklı yolda akıyorlardı, kendilerince sol, orta ve sağ.

İlk bakışta, onlarla igili bir sorun gözükmüyordu. Fakat…

Tekrardan uzaktaki dağa baktım, ardından ortadaki nehrin belli bir alanını işaret ettim.

“Shir, sence bu nehir dağdan nasıl akıyor?”

“İçinden geçiyor…”

Uzaktaki dağa baktığımızda, gerçekten net olmasa da, dağın zirvesinden doğruca akan küçük nehir görülebiliyordu, ama kaynağın kendisi görülemiyordu.

“Eh? Nasıl zirveden aşağı doğru akmaya başlıyor?”

Shir bile şaşırdı.

Tüm mantıksız yerler ipucudur! Bu gerçek dünyada geçerli değildir, lakin büyülü dünyada uygulanabilir!

“Hadi gidelim!”

“Tamamdır!”

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------Final Notları: 
Artık tahta demeye karar verdim böyle de pek garip oluyor ama odundan daha iyi gibi.