Bölüm 2: Tabii ki, RPGde Görevleri Tamamlaman Lazım

Köy Yaşlısının evi dışarıdan modern gözüküyordu, ama dışarıda özel bir şey olmadığı için fazla dikkat etmedim.

Yine de, kapıyı açtığımda içerideki mobilyalar beni dumura uğrattı.

Buralarda bu tarzda mobilyalar seven birileri olmalıydı...
Bu gerçekten Köy Yaşlısının evi miydi Lonca Salonu mu?

"Kapıda öyle dikilme, aptal! Bu sadece bir NPC evi, içeri girmeden önce insanları beklemeye gerek yok, değil mi?"

"Hey hey hey, bu kesinlikle benim için problem teşkil etmiyor! Burası Köy Yaşlısının evi nasıl olabilir!? Tamamen Lonca Salonu'na benziyor!"

Aliyah bundan rahatsız olmuşa benzemiyordu, onun yerine, bana "tam bir başbelasısın" bakışı attı.

Ne yani, burada çok uzun süre kaldığı için, bu garip dünyaya alışmış mıydı?

"Siz ikiniz benim gibi yaşlı bir adamdan ne isteyebilir?"

O sırada, ak sakallı yaşlı bir adam, tam da Köy Yaşlısına benzeyen tip, bastonuyla arkamızdan geldi.

İsmi dışında 'Batılı' ve LV 1 yazısı kafasının üzerinde gözüküyordu, rahatsız olmuşluktan eser yoktu.

"Görev Al!"

Aliyah, bunu kibar olmayan yüksek bir tonsa söyledi.

"Aliyah, yaşlı bir adamla konuşurken az daha kibar olman gerekmez mi?"

"Bu yüzden aptal olduğunu söylüyorum! Bu şey sana nasıl gerçek bir insanmış gibi görünür!"

Haklıydı, Aliyah "Görev Al" dediği vakit, adam kaskatı olmuş ve öylece durmuştu. Sonrasında ise beyaz bir konuşma balonu kafasının üzerinde belirdi, daha önceki market sahibi gibi.

Birtakım görevler ortaya çıktı, üstteki bazı görevler çarpı ile işaretlenmişti. Anlaşılan bunlar çoktan tamamlanmıştı.

Bu... Kabul etmek istemesem de, ona laf sokma isteğiyle dolup taşıyordum.

Dayanmalıyım, burası öyle ağzıma geleni söyleyebileceğim bir yer değildi.

Aliyah listeden birkaç tane görev seçti, ve beni geriye fırlatıp yürümeye başladı.

Tam olarak beni fırlatmamıştı, daha çok kolumdan tutarak Köy Yaşlısına taraf ittirmişti.

Gözlerimin önünde beliren '-78' ile beraber, kızgınca Aliyah'a baktım. Ama, sadece hızlı olmamı işaret etmiş ve gözlerimdeki bakışı hiçe saymıştı.

Bu kız... kişiliği çok dandikti.

Görev listesine yeniden bakınca, önceki tamamlanmış görevler değişmişti. Daha öncesinde çarpılanmıştı, ama şimdi onları yeniden seçebiliyordum. Fakat, sadece LV 1~3 arası görevlerdi.

Üçünü de seçtiğimde, kalan görevlerin rengi solmuştu.

"Gördün mü? Bu dünyanın garip görev sistemi işte. Sadece seviyenin altındaki görevleri kabul edebiliyorsun, ve aynı anda kabul edebileceğin görevler seviyene göre sınırlanmış. 3.seviye olduğun için, aynı anda sadece 3 tane görevi kabul edebiliyorsun."

Aliyah bunu söylerken kollarını göğsünde kavuşturdu ve beni de yanına alarak kapıya yöneldi.

"Hey hey, ne yapıyorsun!"

"Seni görevleri tamamlayabileceğin yere götürüyorum! Bu görevler sadece 7 gün için geçerli, hızlıca tamamlamak daha iyi değil mi?"

"Hiçbir şey demeden öylece çıkıp gidecek miyiz?"

"Sence NPC'nin umrunda mı!?"

Köy Yaşlısından üç metre uzaklaştıktan sonra, üstündeki konuşma balonu da yok oldu.

"Görüşürüz!~"

Ayrılırken böyle söylemiştim.

Yaşlı gülümsedi ve kafa salladı, sanırım duydu.

"Bekle, bu şekilde seviye atlamanın hiçbir anlamı yok. Bizim bu köyden ayrılmak için bir yol bulamamız gerekmiyor muydu?"

"Ah, sen hatırlatmasan da bunu biliyorum zaten. Yine de, buradan ayrılmak için elimde yol gösterecek hiçbir şey yok~"

Aliyah beni bıraktı, döndü ve gözlerini bana dikti.

"Buradaki her evi kontrol ettim, işe yarar hiçbir şey bulamadım. Bu mekan sıradağlarla çevrelenmiş, çukur açarak veya tırmanarak çıkmak olanaksız. Başka ne yapabilirim ki?"

"Demek öyle..."

Onu bu kadar umutsuzluğa düşmüş ve açıklamadan yorulmuş bir şekilde görmemle, sadece kafa sallayarak onu köy dışına kadar takip etmek dışında bir şey yapamadım.