Bölüm 25: Adamsan Yardım Edersin

“Bununla, ikinizde kardeşlere benziyorsunuz. Un~”

Akademi merkezindeki çiçek bahçesinin köşesinde, Aliyah içeceğini yudumlarken konuştu.

“Dorumi’de Batı Avrupalı tipi var, onu özetlemek kolay oluyor. Siyah saçları ve gözleri de ekleyince, onunkine benzer bir yüze bürünebildim.”

“Anlaşılan yeni yeteneğinle pek bir haşır neşir olmuşsun.”

“Karakter özelleştirirken ünlü insanları kopyalamada bayağı yetenekliyimdir, anlarsın ya?”

Güldüm ve cevapladım.

“Güzel… Bu arada, bizim Dorumi’nin katil olduğunu düşünmemiştim. Gelecekte, öğretmenim çok fazla ödev verirse, onu öldüresin diye seni tutabilir miyim?”

“Bana kalırsa okulda zayıf profili tutmak en iyisi.”

Dorumi cevaplamasıyla elleriyle yüzünü kapattı.

Görünüşe göre Dorumi o sıradaki davranışlarıyla kendini başarısız hissetmişti. Başından beri, bayağı canı sıkkın görünüyordu, sürekli iç çekiyor ve elleriyle yüzünü kapatıyordu.

“Boşver. Sonuçta, ödülüm 1.000.000 Altındı. Böyle kolay para kazanabileceğin bir fırsatın çıkması nadirdir.”

“Tabii ki de bunu biliyorum. Fakat, bu görevi veren kişinin kafasında büyük bir sorun var. Ve bu sorun gerçekten büyük.”

“Un? Neden böyle söyledin?”

“Bir ödül verdiğinde, ilk olarak insanı araştırman gerekir, hani? İş veren başka bir suikastçı loncasına bağlı kişiyi öldürmek isterse, bunu sözleşmedeki bilgiye dahil etmesi gerekir. İş veren senin Momiji Gizli Topluluğu üyelerinden olduğunu bilmeden seni yeraltı arananlar listesine koyması, kafayı mı yemiş bu?”

“Duvardan atlayamayacak kadar genç bir köpek. İnsanların başka seçeneğinin kalmadığı böyle çaresiz işler yaptığı fazla zaman vardır. Bu arada, ödülümü koyanın kim olduğunu biliyor musun?”

“Elbette. Fakat, bu mesele iş birlikçiler arasında üst seviye gizliliktedir. İş veren kuralları çiğnemiş olsa da, bende aynısını yapmak istemem.”

“Sorun yok o zaman. Sonrasında sadece bir araştırmama yapmam gerek.”

Zaten aranan olduğum için, kütüphanenin terminallerinde bunun ilgili bilgiyi araştırmak mümkün olmalı.

“Oh doğru, bilgi araştırmak için yeteneğin de var.”

“Bayağı geç oldu, ilk önce bir şeyler yiyelim. Şu anki durumumuzda, insanlar bizi tanıyamaz. Tabii Aliyah gibi olanlar dışındakiler… Bekle, aklıma birileri geldi.”

Şu anki kılığımla, kimliğimi bilen insanlar için, insanlar ismimi görebiliyor olmalı. Sadece benim ve Aliyah gibi insanlar, başka dünyadan gelenler, hedeflerimizin isimlerini görebilme yeteneğine sahibiz.

Ama bir katil… Böyle olduğunu bildiğim birisi vardı, o da bir katildi.

‘Yo, anlaşılan pek güzel bir kılık değiştirme tekniğin varmış.’

Aniden, bir sohbet penceresi açıldı.

Aman tanrılarım, iti an çomağı hazırla.

Ben daha anlamadan, Yuon’un isminin yanındaki nokta yeşile döndü, aynı Aliyah’ınki gibi oldu.

Diğer bir deyişle, mesaj alanıma girmişti.

Bu iyi haber değildi, özellikle iki katil bana böyle yakınken.

Hayır, aslında, bu okulda iki ve bir yarım katil olmalıydı, çünkü ben eğitimdeki-katil olarak sayılırdım.

Fakat, şimdiden onlardan iki tane olduğu için, bu daha fazlası gelecek demek oluyordu. Anlaşılan bir milyon altın kazanmak için binlerce mil gelenler bile vardı.

‘Yuon, görüşmeyeli epey oldu. Beni öldürmek için mi buradasın?’

Anında cevap verdim.

“Bu da ne? Tanıdık mı?”

Aliyah havadaki yazma hareketlerimi görmesiyle sordu.

“Yani, öyle sayılabilir. Görünüşe göre bir milyon altın oldukça fazla insanı etkilemiş.”

“Öyle mi? Sana iyi şanslar.”

Aliyah omuz silkti.

‘Neden seni öldüreyim? Seviye atlamaya az kaldığında PvP’ye giriyorum. Bu dünyada, aslında zayıflar arasındayız. Gereksiz uyuşmazlıkları görmezden gelmek daha iyi.’

‘Böyle düşünceli olman ne de güzel. Bu arada, gelen katillerden ürkütücü bir geçmişe sahip olanları biliyor musun?”

‘Seni arananlar listesine koyan kişiyi de bilmek istiyorsun, değil mi?’

‘Elbette.’

‘Biliyordum. Etrafa bakınmayı kes. Şu anda seni beni göremeyeceğin bir yerden izliyorum. Ve ismimi görebileceğini umut etmeyi bırak, senin yeteneklerini gerçekten anladığım söylenebilir.’

‘Demek öyle… O zaman, yardım edebileceğim bir konu var mı?’

‘Evet, ve basit bir görev. Öylesine oyalanmam, değil mi? Buralarda bir yerlerde başka bir görev aldım, ve bu akademinin altındaki yer altı zindanının girişini araştırmakla ilgili. Girişi benim için buluver, ve bende sana hayatını tehdit eden insanları bulmada yardım edeyim.’

Gökyüzüne doğru baktım. Güneş çoktan batıyordu. Anlaşılan yediyi geçmişti.

Durum böyle olsa bile, hala beş saat daha hayatta kalmam lazım.

‘Sorun yok. Bana başka bir şey sorsaydın, büyük ihtimalle sana yardım edemezdim. Ama, zindan girişinin yerini biliyorum.’

‘Mükemmel, sana inanıyorum. Şu anda, akademide birkaç katil var. İki katilin daha belireceğini dair bir rapor alsam da, senin seviyenle karşılaştırınca, fazla dert değiller. Senin tanıyamama ihtimalleri bile var.’

‘Haberler güzel gibi.’

‘Pek sayılmaz. Seni arananlar listesine koyan insanları duymak istiyor musun?’

‘Dikkatle dinliyorum.’

‘Kuzey kıtasında bulunan Druid Krallığı.’

‘Dur tahmin edeyim, Druidler bitkileri kontrol etmede uzman?’

‘Doğru.’

Anlıyorum. Görünüşe bakılırsa endişelenen tipler yarınki düşmanlar değildi, gelecekteki düşmanlardı, benim Bitki Büyücüsü kardeşlerim.

İlginç, bu senaryo gerçekten ilginçleşiyor.

Düşmanlarım bu kadar ilginç olduğu için, neden senaryoya biraz renk katmıyorum?

‘Yuon? Acelen yok, değil mi?’

‘Acele? Yok canım sende. Diğer türlü, neden buradaki görevi kabul etme zahmetinde bulunayım?’

‘Güzel güzel. Bana bir konuda el at.’

‘Nedir?’

‘Öldür beni!’