Bölüm 4: Zırhkıran!?

“Ve… Ve işte bunlar oldu. Fir yolculuğum sırasında beni kurtaran biri. Bu yüzden…”

Yemeklerimizin gelmesini beklerken, Irlin arkamda oturan kız, geçmişimi iki arkadaşını anlatmaya başladı.

Sonuçta, beni gördüğü anda ağlamıştı, üstüne üstlük beni öpmüştü. Aniden böyle bir dramanın yaşanmasıyla, her kim olsa aklında sorular olurdu.

Hatta bazı insanların benim genç bir kızı terkettiğimi düşünme ihtimali bile var. Sonuçta, önümde ağlamıştı.

Fakat, sonunda beni öpmüştü. Şu anki durumumuzu tam olarak anlamak basitçe herhangi biri için oldukça zor olmalı.

Howells Amca başından beri olduğumuz yere bakıyordu, ve sırtım bakışlardan dolayı karıncalanmaya başlamıştı bile.

Sadece o da değil, çevremdeki herkesin gözleri, önümdeki iki kız dahil, bakışları bedenime durmaksızın saplanan iğneler gibiydi. Bu yüzden, bütün bedenim gerçekten rahatsız hissediyordu.

“Ona ‘Taş-Kalpli Şövalye dedikleri halde.”

“Doğru.”

“Şimdi bir erkeğin arkasında ürkekçe oturduğunu düşününce.”

“Bu çok kötü.”

“Biliyorum, değil mi?”

İki Şövalye kız sırayla konuştu.

İki kızın da yeşil saçları vardı. Kısa saça sahip olan diğerinden biraz daha küçüktü, ve ismi Sheil’di 5.seviye bir Şövalyeydi kendisi. Uzun saçlı kızın adı Mur’du, 5.seviye bir Şövalye. İkisi de kardeş gibi görünüyordu, ve ikisinin gözleri de açık kahverengiydi.

Aliyah gibi hızına ve çevikliğine güvenen İki Yönlü-Kılıç Ustalarından farklı olarak, standart Şövalyeler genelde tam takım zırh kuşanıyorlardı, bedenlerini teneke kutu gibi sarıyorlardı. Fakat, giydikleri zırh kendi figürlerine göre tasarlanıyor gibiydi.

“Sheil, Mur!”

Irlin biraz mutsuz şekilde, bağırdı.

“Fir çok iyi biri. Lütfen inanın bana.”

‘İyi biri’ kartımın uzun zamandır kayıp nişanlım tarafından öne sürülmesi… Bu da ne?

“…”

İki kız birbirine baktı, ardından bana bir kez daha baktılar.

Umutsuzluğumu ifade etmek için yalnızca gülümseyebildim.

“Bir aptal.”

“Evet, tam bir aptal.”

“Neden Irlin’in onun gibi birini sevdiğini anlamıyorum.”

“Aynen.”

Hayırdır arkadaşlar çapraz konuşmamı sergiliyorsunuz?

“Bir de Şövalye Loncasındaki oğlanlarla ilgilenme zahmetine girmemişti.”

“Bir buz kalıbı gibiydi.”

“Ama bir Büyücüye sevdalanmak…”

“Neden ki?”

“Böyle olmayın. Fir’in kılıç ustalığı da son derece iyidir. Öncesinde, benim saldırımı anında engelleyebilmişti.”

Arkadaşlarının sözlerini dinlerken, Irlin tedirgince konuştu.

“Gerçekten mi? Hiç de güçlü görünmüyor. Basit bir Büyücü işte.”

“Bir Büyücü kılıç ustalığı bilmez, değil mi?”

Kahretsin. Bu kızlar gerçekten sinirime dokunuyor. Irlin’in iyi arkadaşları olmasalardı, onlara bir iki ders öğretmek isterdim.

Fakat, nadir rastlanan bir durum olmadığı müddetçe, şehirde büyü kullanmam yasak. Bu Akademi’nin on büyük kuralından biridir. Bu kurallara soylu olsun olmasın uymak farzdır.

Fakat…

Büyü kullanmazsam sorun olmaz, değil mi?

“Siz ikiniz başından beri çok ağır konuşuyorsunuz. Irlin sizin arkadaşınız olduğu halde, ne diye ona inanmıyorsunuz ki!?”

Biraz daha sessiz kalsaydım, siz ikiniz kesin bana bir aptalmışım gibi davranırdınız, değil mi?

“Çünkü bir Büyücüsün.”

“Çünkü bir erkeksin.”

“Her türlü perspektiften baksak bile, kısaca güvenebileceğimiz bir tip değilsin.”

“Ki Irlin’in seçimlerini onaylayabiliriz.”

“Ama seni asla onaylamayacağız.”

İki kız sırayla cevap verdi.

Anlıyorum, anlaşılan bu kızlar Büyücülere karşı kin doluydu.

Bir erkek olduğum gerçeğini değiştiremesem de, kılıç düellosunda…

“Açık açık söylersek, siz ikinizle benimle bir maç istiyorsunuz, değil mi?”

Anında kalktım ve konuştum.

“Fir, Akademi’nin sekizinci kuralı.”

Howells Amca nazikçe hatırlattı.

“Sorun yok, hiç büyü kullanmayacağım.”

Bunu söyledikten sonra, Tachi’mi çıkardım.

Buz Kılıcı Çağrımını kullanmadan bile, şeytani kılıcıma rakibi dondurabilen bir buz kristali gömülüydü. Hedefin hızına fazla bir azaltıcı etkide bulunmasa bile, hala daha rakibin hareketlerini kısıtlayabilirdi.

Ve…

Bunu o kadar ciddiye bindiremezdim. Ben 18.seviyeyken, rakiplerim 5 ve 6.seviyeydi.

Rastgele kessem bile, onların savunmalarını kolayca kırabilirdim, değil mi?

“İlginç.”

“Lütfen bizi aydınlat.”

İki kız hızlıca masadan ayrıldılar, havada döndüler ve bana doğru atıldılar.

Seyirciler böyle bir sahneyi gözünde büyütüyor olmalı, değil mi?

Howells Amca dışında, yurttaşlar seviye 1 ve 2 arasındaydı. Seviye 5 ve 6’dakilerin hızlarının çok fazla olduğunu düşünüyor olmalılardı, haksız mıyım?

Fakat, benim için, cidden çok yavaşlardı.

Savaş pozisyonuna girdikten sonra, sahip olmam gereken hız anında tavan yaptı. Bütün çevrem yavaşladı, aynı filmlerdeki yavaş çekim sahneleri gibiydi.

Ani bir 5 seviye artışı aldıktan sonra, bütün gücüm başka bir düzeye çıkmıştı, ve aynı zamanda, duyularım yeni bir seviyeye yükselmişti.

Beklediğim gibi, seviye atlamak çok manyaaaaaaktı beeeeaa!

Havadaki dönüşleri acayip yavaştı, artık ne yapılacağını bile bilmiyordum.

Ne yapmalıyım? Onları öylece indirsem mi?

Yapamam, değil mi? Sonuçta, hala Irlin’in iyi arkadaşlarıydı.

Fakat, bedenimi kesmelerine izin veremezdim. Adı lazım değil animedeki HP yenileme hızıyla artistlik yapmak için bedenini kesmelerine izin veren 14-yaşındaki çocuk gibi olmak istemem.

(ç/n: Kirito-chan~)

HP yenilemesi para istiyordu, bilirsiniz? HP’mi yenileyecek bir Büyü yeteneğine sahip olsam da, Işık Büyüsü bu kadar seyircinin önünde kesinlikle kullanılmaması gereken bir şeydi. Ve HP potlarımı da harcamak istemiyordum.

Fakat, onları bana saldırmaktan nasıl cayırabilirdim?

Oh doğru, silahlarını yok edersem sorun olmaz, değil mi?

Sonuçta, benimkiyle karşılaştırınca hızları gerçekten çok azdı. Eylemsizlik ya da her ne haltsa kullanılır olmalı!

Aklımda bu düşünceyle, şiddetle kestim, ve Tachi’m onların Şövalye Kılıçlarına doğru uçtu.

Pa!

Silahların parçalanış sesi çınladı. Sonraki anda, iki Şövalye Kılıcı da düşmeye başladı.

Savaş pozisyonundan ayrıldıktan sonra, iki kız da ellerindeki silahlara dalgınca baktı.

“Kayıp mı ettik?”

“Silahlarımız yok edildi.”

“Çok güçlü.”

“Sen gerçekten bir Büyücü müsün?”

“Neden Şövalye olarak çalışmıyorsun?”

İki kız bana yaklaşırken konuştu.

“Ne kadar garip bir kılıç.”

“Daha öncesinde hiç böyle bir şey görmedim.”

“Güçlü olduğunu kabulleniyoruz.”

“Irlin’in seçimi kesinlikle yanlış değil.”

“Bize kılıç ustalığını öğretmenin bir mahzuru var mı?”

“Bizde güçlü Şövalyeler olmak istiyoruz.”

Kızlar beni birkaç adım geri çekilmeye zorladı, ve arkamdaki duvara çarpmak üzereymişim gibi hissediyordum.

Yardım isteyerek, Irlin’e baktım. Fakat, sadece umutsuz bir ifade takınmakla yetindi.

Anlaşılan o da bu kızlar hakkında hiçbir şey yapamaz, hah?

Ama…

Neden bir şeylerin bölündüğünü duyar gibiydim?

Pa!

Parçalanışın sesi bir kez daha çınladı, ve şu iki kızın giydiği zırh ciddi ciddi yere düştü!

Onların zırhlarına da saldırmamıştım ki ben, neden…

Ve…

Genç kızlar zırhın altına hiçbir şey giymemişti. Göğüs tarafını belli belirsiz saran giysi dışında, görünürde başka hiçbir halt yoktu lan!

İki içli kız da tam şu anda önümde çıplak duruyordu!

En acımasız tarafıysa, zırhlarının bir parçasının hala düşmeyip bedenlerinde asılı oluşuydu!

Fakat bu gerilimi daha da arttırdı, eyvah!

“Kidney Blow!” X2

Aniden, küçük bir acı hissettikten sonra, etrafım karardı, ve bilincimi kaybettim.