Bölüm 6: Bebeler Arasındaki Kavgalar Çok Sinir Bozucu!

Kesinlikle kontrolüm altında olmayan ünvandan bahsetmişken, işlediği suçların hepsinin üzerime atarak suçlamayı bana yıkan kız şu anda tam önümde duruyordu!

Acemiler Köyündeki evi tek vuruşla parçalamıştı, ve suçu da bana geçmişti. Takım arkadaşlarını satmada üstüne yoktu.

Ayrıca, anlaşılan biraz seviye atlamış gibiydi.

Aliyah LV 14 İki Yönlü-Kılıç ustasu [Şeytan][Zayıf Kişilik][Köy Yok Eden]
[Tek Vuruş Direk Ölüm][Doge Askeri Okulu 27.Bölük Lideri]

İlişki: Arkadaş

“Bu arada, senin ünvanlara ne oldu öyle? Her yerdeler.”

“Hala sormaya cesaret mi ediyorsun? Bazıları senin tarafından bahşedildi.”

“Bana teşekkür et öyleyse.”

“Teşekkür mü? Senin yerine kız kardeşine teşekkür etmeme izin ver!”

“Aslında kız kardeşimden mi hoşlanıyordun?”

“Unut bunu. Senden bir tanesi zaten yeterince korkunç, başka bir tane daha ortaya çıkarsa dünya yok olup gidecek.”

“Beni Şeytan Kralla bir tutma.”

“Aslında tam da o mesleği üstlenmek üzeresin.”

“Bunu daha sonra konuşabiliriz.”

“Immm.”

Yybril, diğer tarafta duran kız, aramızdaki konuşmaya nasıl tepki göstereceğini bilmiyordu, o yüzden bize garip bir ifadeyle bakıyordu.

“Üzgünüm, Yybril-chan~ Aslında seni görmeye gelmiştim, ama bu beyin özürlünün burada 

olmasını beklemiyordum~”

 “Sorun değil… Lafı açılmışken, siz çocuklar nasıl tanıştınız?”

“Şey~ Uzunca bir zaman önce tanıştık.”

Aliyah bana kaymamı işaret etti, ve sordu.

“Ne zaman askeri okula döneceksin?”

“O konuda…”

Yybril kaşlarını biraz indirdi.

“Yybril Doge Askeri Okulunda öğrenci mi?”

“Evet. Aslında iki okulda da okuyorum. Sonuçta, Kutsal Şövalyeyim ve bu bir Büyü Şövalyesi

olarak sayılabilir.”

“Anlıyorum. Oh tamam, hepimiz burada olduğu için, sonrasında gece gezmesine çıkalım!”

“Bunu yapamam.”

Omuz silkeledim.

“Bu gece Yıllık Turnuva için hazırlanmalıyım.”

“Heh~ Aslında böyle aktivitelere mi katılıyordun?”

“Başka biri tarafından aday gösterildim, yani başka şansım yoktu.”

“Fakat, savaş arenası şimdiye açılmış olmalı. Gitmeyeceğine emin misin?”

“Kahretsin!”

Yybril dışarıyı işaret edince, sonunda güneşin batmak üzere olduğu anladım, ve savaş arenası açılalı bayağı bir zaman geçmiş olmalıydı.

Tanrım, prensesi fazla bekletmemişimdir, dimi?

“Ben önden gideceğim, bunu sonra konuşabiliriz.”

Bunu söyledikten sonra, Etkinlik Odasından rüzgar gibi fırladım, aceleyle savaş arenasına 

yöneldim.

Uzaktan, arenada toplaşmış birkaç insanı görebiliyordum. Hatta aralarından bir tanesi parlayan bir elbise giyiniyordu. Söylemeye gerek yok, bu Prenses Michelle’di.

“Çok yavaşsın! Ne halt yiyordun?”

“Biraz uyuyakalmışım da…..”

“Gerçekten günün ortasında mı uyuyorsun… Cidden neler düşünüyorsun! Bekle biraz, arkadaki kim?”

“Arkamdaki?”

Kafa karşıklığıyla döndüm, ve arkamda duran Aliyah ve Yybril’i gördüm.

“Neden buradasın?”

“Sadece bir göz atsam sorun olmaz değil mi?”

Diye söyledi Aliyah dudaklarını bastırırken.

“Büyücülerin kapasitesi sadece bu kadar olduğu için, aynı zamanda birkaç tanesi bana gelse bile, benim gibi bir Kılıç Ustasıyla eş değiller.”

“Ne dedin sen!”

Aliyah bu sözleri söylediği anda, ayaklarının altında mavi bir büyü çemberi belirdi, ve sonraki saniyede sayısız buz parçaları bir tornado gibi döne döne yukarı çıktı ve Aliyah’ı yuttu.

“Tch, gizli saldırında cidden hızlıydın.”   

Aliyah’ın figürü karşı tarafta belirdi, ama ellerinde bir buz tabakasıyla kaplandığı için pek de rahat görünmüyordu.

Kırmızı bir ışık parlamasıyla, ellerinde buz çözündü ve yere düştü. Ardından ani bir hareketle, iki kılıcını da çekti.

“Böyle olduğun için, siz çocukları bir savaşa davet etmeme ne dersiniz?”

“Duymak istediğim şey de buydu!”

Kendinden uzun kristal bir asa ellerinde belirdi ve onunla Aliyah’ı işaret etti.

Neden iki kıza bakarken bu kadar çok eğleniyordum, zar zor omzuma yetişen boylarıyla, 

silahlarıyla birbirlerini göstermişlerdi…

Beklediğim gibi, şu ikisi…

bildiğin bebeydi!