Bölüm 9: Benimle Kafa Buluyor Olmalısın

“Gizlilik öğrenmeni beklemiyordum. Bu bir Rogue yeteneği değil mi?”

“Hangi kural İki Yönlü-Kılıç Ustası Gizlilik öğrenemez demiş? İki Yönlü-Kılıç Ustaları hıza ve çabuk ölümlere odaklanır. Gizlilik kadar kullanışlı bir yeteneğin nasıl gitmesine izin veririm?”

Şu anda izi müdahale ekipmanına götürecek, piramit şeklindeki gözetim kamerasını takipteydik

Gizlensek bile, tamamen saklanmış sayılmazdık. Bundan dolayı, fazla yakınlaşmaya cesaret edemiyorduk, ve arkasında yavaşça takip ediyorduk.

Ve, şimdi devam edeb en büyük sorun şu şeyin ismi veya ünvanlarını göremiyor oluşumuzdu. Phad’ın Gözü yeteneğini kullandığımda bile, hiçbir şey gün yüzüne çıkmadı.

Hiç soru işareti de yoktu, daha doğrusu, üzerinde hiçbir şey yoktu.

Öncesinde, isimleri ve ünvanları görebildiğim için, duvarın arkasında olsalar bile insanları takip edebiliyordum, ve bu gerçekten yararlıydı. Fakat, şu anda, seçme şansım yoktu. Eğer bu şey mini-haritamdaki gözleme alanından çıkarsa, onu tekrar bulmak mümkün olmayabilir.

Ve bu şey hiç ses çıkarmadan uçuyordu. Şu an yüksek seviye bir oynayış sergiliyorduk.
Assasin’s Creed bile işaret koymak mümkündü, anlarsınız ya?

“Dur!”

Aliyah’a dur sinyali verdim.

“Sorun ne?”

Onu duysam bile, kelimelerle cevap vermedim, bunun yerine, ters dönmüş olmuş piramidi işaret ettim.

Şu anda, ters dönmüş piramit havada süzülüyordu, fakat, onlardan sadece bir tane yoktu. Birkaç tane piramit daha peşinde olduğumuza yaklaşmaya başladı. Sonrasında, karşı karşıya gelerek birbirleriyle bağlandılar. Biraz döndükten sonra, tekrardan ayrıldılar.

Ve dört ayrı yöne dağıldılar.
…

“Bu neydi şimdi? Akrobasi?”

“Bayağı yüksek-seviye gözüküyorlar, yani hiçbir fikrim yok. Tek bakışta, bu çağı geçen bir teknoloji yapılmış olmaları açıkça seçiliyor. Cidden biri neden böyle bir şey yapar merak ediyorum. Ve ‘Dünya’nın sitemiyle alakalı bir şeylerle yapılmışlar gibi. Bunları ne demeye kullanıyorlar…”

“Siz çocukların yakın zamanda şu Yıllık Turnuvası yok muydu? Fesatlık kokusu alıyorum!”

“…”

Aliyah’a dili tutulmuş bir şekilde baktım.

“Bu seviyede bir teknolojiyle, Yıllık Turnuvayı unut, bence bütün ülkeyi düşürebilirler. Ne diye zahmet ediyorlar ki?”

“Bilmem~”

Fakat, ters dönmüş piramitlerden fazlası belirdiği için, müdahale ekipmanın burada bir yerlerde olduğuna inanıyorum.

Fakat, etrafımızda, öyle bir şey yoktu. Demek istediğim, müdahale ekipmanı bir kule olmalıydı, ya da bir çerçeve. Her durumda, uzun bir şeyler olmalıydı.

Ama şu anda, bazı okul binalarından başka, etrafta hiçbir şey yoktu.

“Bu arada…”

Aliyah aniden konuştu.

“Burada ne zamandan beri başka bir heykel daha var?”

“Heykel mi?”

Aliyah’ın göstermekte olduğu yöne baktım. Orası akademinin heykellere ayrılan yeriydi. Heykellerden oluşan sıra düzgün ve muntazam bir şekilde yerleştirilmişti, sanki burası şu büyük adamları onurlandırma niyetine kullanılıyordu.

Fakat…

“Burada ekstradan bir tane olduğunu nereden bilebilirsin?”

“Çünkü, eskiden buraya ilk gelişimde, gizlice tüm heykellere iz koydum.”

“…Eski dünyamızdayken, bu tarz şeyleri yol kenarına park edilmiş arabalara da yapar mıydın?”

“Elbette hayır~ Sadece kötü günümdeysem yapıyordum.”

“…”

Bu kızın ayarları harbiden bozulmuş. Neden başka birinin evini hiç tereddüt etmeden ikiye ayırdığını şimdi anlıyorum.

Allahtan Berserker sınıfını seçmemiş, diğer türlü, okulu her hafta en az bir kere yıkılırdı.

Fakat, aynı zamanda böyle uyduruk bir şey yapması şanslıydı, çünkü nihayetinde birkaç ipucu bulabilmiştik.

Heykelin olduğu tarafa yürüdüm, ve birkaç kez vurdum.

İlk bakışta, dost canlısı yaşlı bir adam gibi görünüyordu, klasik bir heykeldi işte. Bilirsiniz, şu vücudunun yarısı olan heykellerden.

“Diğer taraftaki heykellerden farkı yok gibi? Bunun önceden burada olmadığına emin misin?”

“Vallahi öyle! Buraya dün geldim, herhangi bir heykelin üstünde iz olmaması imkansız!”

Bunu söyledikten sonra, kılıcını çekti ve heykele salladı… Hiç ses yok mu?

Hem Aliyah hem ben şoke olmuştuk. Kesiş anında etrafı incelediğimizde, inanılmazdır ki, hiç iz yoktu!

Bu… Birbirimize baktık, ve bakışımızı tekrar heykele çevirdik.

“Bu şey gerçekten yüksek-derece olmalı. Pahalı mıdır ki?”

“Bu gerçekten önemli mi yani?”

“Değil mi?”

“Bu şey son zamanlarda mı eklendi yoksa hep burada mıydı konusunda emin olmamız gerekmiyor muydu? Bu şey açıkça yenilmez bir heykel.”

Aniden, tehlikeli bir niyet hissettim!

Önümüzdeki şey… gerçekten içime bir şüphe düşürüyor. Bir müddet sonra, neden böyle hissettiğimi anladım.

“Aliyah.”

“Ne oldu?”

“Elimi tut.”

“Hah?”

“Hey, elimi tut dedim.”

“Sen… Böyle bir durumda ne zırvalıyorsun!? Hatta…”

Çüş yani, suratının kızardığını gördükten sonra, anlaşılan aklı yine garip bir şeylere gitti. Onun hayalleriyle hiç alakam olmadan, anında elini kaptım ve Charge’ı etkinleştirip geriye yöneldim.

Ayrıldığımız anda, zeminin altında birkaç metal diken belirdi, öncesinde olduğumuz yeri metal dikenlerden bir ormana çevirdi.

Bazı zamanlarda buz dikenimi kullanmış olsam da, neresinden bakarsan bak, bu metal dikenler benim buz dikenlerimden birkaç kat daha güç. Eğer onlar bize saplanırsa… Sadece düşüncesi bile acı verici.

“Bu… Bu da ne be?”

“Biliyorsam ne olayım…”

Aniden heykelin vücudundan kollar ve bacaklar çıktı, ve her kol, sayısız dikene sahipti. Önceki sevilesi yüz boynuzlu bir şeytana dönüştü.

Hannya

Aniden, aklıma bu kelime geldi. Şeytanın yüzüne dikkatle baktığımda, ve düşündüğüm gibi, öncesinde oynadığım oyunlardaki Hannya’ya benziyordu.

O sırada, arkasındaki boşluk yavaşça yamuldu, ve yamulmuş boşluktan bir diken çıktı.

Ha… Bu nasıl bir şey ya?

Görev güncellendi. Müdahale ekipmanını yok et.

Tekrardan beliren bilgilendirmeye baktım, ve aklımda sadece tek bir düşünce vardı

Benimle kafa mı buluyorsun?